در سال ۱۹۹۹ سرعت انتقال داده ها برای شما اهمیت بسیاری داشت در واقع در آن زمان ما فایل ها، عکس ها، فیلم ها انتقال می دادیم و کلا همه چیز بک فایل بود. پس در آن زمان چون نیازمان جابجایی فایل ها بود، سرعت انتقال اهمیت بالایی داشت. حالا بیایید نگاهی به سال ۲۰۰۵ بیندازیم در این بازه YouTube ,Skype ,VoIP,… وارد عرصه شدند. با استفاده بیشتر از این بسترهای ارتباطی اهمیت، ارتباطات در لحظه و زنده بسیار بیشتر از گذشته افزایش یافت. در این بازه چیزی که اهمیت پیدا کرد تاخیر LATENCY بود. بدین ترتیب در سال ۲۰۰۵ QOS وارد اجزا شبکه شد.

QOS به ما این اجازه را می داد تا الویت بندی کنیم. می توانیم بگوییم پروتکل VoIP مهم تر از پروتکل FTP بود در نتیجه پهنای باند بیشتری به آن تخصیص داده شد. پس به مرور زمان از نظر اولویت، سرعت جای خود را به QOS داد.

در سالهای ۲۰۱۲ ، ۲۰۱۳ شبکه پیچیده تر می شود. مثلا قبلا به راحتی می گفتیم SIP الویت بیشتری نسبت به FTP دارد اما الان که هر روزه تعداد دستگاه های بیشتری به شبکه وصل می شوند، خواسته های آن ها متفاوت است. مثلا بعضی مواقع FTP الویت بیشتری دارد اما شما نمی توانید سیاست ها و الویت بندی های شبکه را در لحظه تغییر دهید.دقیقا اینجا است که SDN وارد بازی می شود.